The Animals & Friends (UK) Rhythm 'n Blues - Blues Balzaal (MUZE) Zolder (20-10-23) report & photo credits: Freddie info club: CC Muze info band: The Animals © Rootsville 2021

Een stukje muziekgeschiedenis staat vanavond op het podium van de 'Balzaal' in 'CC Muze' te Zolder. De kompels die van karwei zijn waren die van 'be-Mine Blues' en 'Move2Blues' want beide blues verenigingen hebben hier in het 'Muziekcafé' hun vaste stek wanneer het hun maandelijkse concerten betreft. Op de affiche niemand minder dan 'The Animals' of toch de restanten ervan. Twee jaar geleden stuurde toetsenist ook al zijn kat en vandaag de dag is dit niet anders, en zo blijft de enige restant van 'The Animals' nog enkel drummer 'John 'Animal' Steel'. Zijn metgezellen zijn net als in 2021 zanger en gitarist Danny Handley, keyboardspeler Barney Williams en een nieuwe bassist die luistert naar 'The Hurricane' en zo wordt het 'Animals & Friends' hier vanavond.

Op de affiche staan ze geprogrammeerd als "The Animals & Friends" maar dat zal misschien wel weer te maken hebben de rechten van één iemand of management. De groep ontstond in 1962, toen met onder meer Eric Burdon, Alan Price, Chas Chandler, Hilton Valentine en...drummer John Steel. Het is in de roaring 60-ties wel even turbulent geweest met de bezetting van "The Animals". In 1966 ging de band een beetje in verval maar gelukkig was het item revival later geen nodeloos begrip.

Drummer John Steel en toetsenist Mickey Gallagher toeren nog steeds na 50 lange jaren op het podium en zij vormen dan ook de steunpilaar van deze "The Animals & Friends". Die vrienden zijn gitarist Danny Handley en bassist The Hurricane. Boegbeeld "Eric Burdon" van "The Animals" zagen we nog terug in 2015 op "Blues Peer". Wie of wat? het kan ons weinig deren als we maar kunnen genieten van hits als "We Gotta Get Out Of This Place", "Boom Boom", "Don't Let Me Be Misunderstood", "Baby, Let Me Take You Home" en natuurlijk het onsterfelijke "House Of The Rising Sun". Een beetje naar een dipje evoluerend was dat Mick Gallager zijn naam had laten veranderen in Barney Williams, maar tot nu toe nog geen vuiltje aan de rising sun.

De 'MC' van vanavond is niemand minder dan artistiek directeur Tom Michielsen en naast alles in goede banen leiden staat hij vanavond ook nog eens als gitarist op het podium bij 'Big Joe' in het 'Muzecafé' en zo zie je maar dat een artistiek directeur van alle markten thuis moet zijn. Ik kreeg dan weer het gezelschap van David Ronaldo die hier samen met zijn 'The Dice', 'The Dibs', 'Black Cat Biscuit' en 'Lazy Horse' Aka Raf Timmermans volgende vrijdag de benefiet 'Blues For Bas' een succes zullen van gaan maken. Een initiatief dat zich gesteund voelt door verschillende Blues Festivals en dito clubs in deze regio. Het moment ook dat de nieuwe 'Burning (A)Live' CD van 'David Ronaldo & The Dice' aan het publiek zal worden voorgesteld en waarvan David er integraal '5 Euro' per verkocht exemplaar zal gestort worden op de rekening van 'Blues For Bas'.

Alle logica volgend staat uiteraard de 82-jarige drummer John Steel' vanavond in de spotlights en daar kunnen we niet aan voorbij. Tom Michielsen heeft er dan weer voor gezorgd dat het bordje 'Sold Out' aan de deur kwam te hangen en deze 'Balzaal' gevuld was met enkel fans van 'The Animals' zoals we met momenten konden horen. 'Baby Let Me Take You Home' was dan de binnenkomer van de band en al meteen voelden de youngsters van weleer het hier meteen kriebelen en werd er zo ook meteen maar meegezongen.

Mij viel meteen op dat de skills van Danny Handley een serieuze satap voorwaarts hadden gezet ten overstaan van 2 jaar geleden. Dus laat de hit als 'It's My Life' en Jimmy Reed's 'Bright Lights, Big City' maar komen. Met de geest van een Alan Price hier nog ronddwalend kregen we zo ook het mooie 'I'm Crying'.

Yep, iedere youngster hier aanwezig beleefde die tijd van toen en het is zelfs verwonderlijk dat er nog zo duchtig werd meegezongen, zeker ook wanneer het prachtige 'Bring It On Home To Me' van Sam Cooke door de speakers galmde. Het leek wel of het 'Zolders Big Mama's Choir' hier aan het werk waren. Nostalgie ten top zoals met 'Don't Bring Me Down' uit 1966. De 'Ronaldo' diene bleef ijzig kalm wachten op dat ene nummer waarvoor hij naar Zolder was afgezakt.

Drummachine John Steel die liet het allemaal niet aan zijn hart komen en beleefde voor de zoveelste keer de 60-ties opnieuw. Na "Big Boss Man" en "High Heel Sneakers" kregen we een stukje geschiedenis te horen over de best gekende clubs uit de geschiedenis van Engeland. Vorige confrontatie kregen we een verhaal te horen dat begint bij misschien wel de meest iconische met de optredens van "The Beatles" in "The Cavern Club" in Liverpool. Met een lichte voorkeur toen van Handley voor Mick Jagger en de Stones kwamen we op dit reisje zo ook in "The Crawdaddy Club" in Richmond. Niet meteen het einde van dit intermezzo want de wildst en met meer rock 'n roll in haar DNA was tenslotte het stamcafé van "The Animals", waavoor Eric Burdon en Alan Price dan ook het nummer "Club A Go-Go" in 1965 uit hun pen lieten vloeien.

In de jaren ‘60 veroverde rock & roll de hele wereld. In Engeland waren The Beatles, The Rolling Stones en natuurlijk The Animals de pioniers. De catchy muziek en rhythm & blues van 'The Animals' begonnen aan een veroveringstocht. Barney was hier zowat als de lieveling van het publiek voorgesteld en mocht met I'm Gonna Change The World' ook zijn keel komen te smeren. Terug dan maar naar de echte sound van deze 'The Animals' met het iconische 'Don't Let Me Be Misunderstood'. Als extra hier in de balzaal, het 'Zolder's Big Mama's Choir' ten voeten uit, al hoorden we ook enkele bariton stemmen.

Even pauze om zo op adem te komen, om er daarna meteen in te vliegen met de footstompin' grooves op 'Hey Bo Diddley', een nummer dat hier ook een bruggetje meekreeg en we zo in de versie van Ronnie Hwakins terecht kwamen met 'Who Do You Love?. De 60-ties, ja dat was me de tijd van zorgeloze muziek en eentje daarvan was ook de 12-bazr blues standard 'See See Rider' en waaraan wre het succes te danken hebben aan de opname van Ma Rainey uit 1924.

Nappy Brown bezorgde ons in 1957 de ultieme sing-a-long met diens hit 'The Night Time Is The Right Time' en de answering call, 'Night and Day' vulde hier meteen de zaal. we kregen ze zelfs een reprise van op de koop toe. Blues, Boogie en Rock 'n Roll, alles van dit zit dan in de megahit 'Boom Boom' van John Lee Hooker. Daarna even nog aan de merchandising herinneren met het voornaamste item de gesigneerde drumsticks van John Steel. Of toch niet? want de dames konden ook een date kopen met Barney Williams waardoor het door de zaal galmde van Barney, Barney, Barney...

Hij had er 90 minuten op zitten wachten! Wie, David Ronaldo op zijn lievelingsnummer van 'The ANimals en dat is 'We Gotta Get Out Of This Place' en voila sé hier was het dan. Deze 'Animals & Friends' hadden zich goed geamuseerd en zo ook wij maar we moesten toch nog even applaudiseren voor dat ene nummer waardoor het in 1964 allemaal begon en dat is 'The House Of The Rising Sun'. Niet alvorens John Steel nog een verhaaltje kwam op te dissen waarna die van 'Move2Blues' en be-Mine Blues' nog een allerlaatste maal de mouwen konden opstropen voor nog een kleiine generale repetitie voor volgende vrijdag en 'Blues For Bas'.